RECM (Mütevatir Hadisler)

-183 ﴿ قِصَّةُ مَاعِز فِي الزِّنَى وَرَجْمُهُ ﴾

“Zina hususunda Mâiz olayı ve Mâiz’in recmedilmesi”^[37]

Suyûtî (ö. 911/1505) “el-Ezhâr”da bu hadisi şu yollardan getirmiştir:

1. Câbir b. Abdullah[38]

2. Abdullah ibn Abbâs[39]

3. Büreyde[40]

4. Câbir b. Semure[41]

5. Ebu Saîd el-Hudrî[42]

6. el-Leclâc[43]

7. Nuaym b. Hezzâl[44]

8. Ebu Hureyre[45]

9. Übey

10. Sahabeden birisi[46]

11. İbnü’l-Müseyyeb (mürsel olarak)[47]

12. Hz. Ebu Bekr[48]

13. Ebu Zerr

14. Osman’ın babası Nasr[49]

15. Ebu Berze el-Eslemî[50]

16. Atâ’ b. Yesâr

17. Şa’bî

18. Ebu Ümâme b. Sehl b. Huneyf

Toplam, 18 kişi.

(Derim ki: ) Râfiî (ö. 623/1225) “Şerhu’l-Kebir”de aynen şöyle der: “Hz. Peygamber (s.a.v)’den meşhur olduğu kadarıyla RECM; Mâiz, Gâmidiyye ve Yahudilerle ilgili kıssada geçmektedir.RECM, Resulullah (s.a.v)’den sonrada Raşit halifeler döneminde de uygulanmıştır. Bu nedenle de hadis, mütevatir derecesine ulaşmıştır.

Hafız İbn Hacer (ö. 852/1447) “Tahrîcu Ehâdisi’r-Râfiî”de bunu onaylamıştır.

Kemal İbnu’l-Hümâm (ö. 861/1457) “Fethu’l-Kadîr”de aynen şöyle der: “Resulullah (s.a.v)’den gelen recmin sabit oluşu; Hz. Ali’nin kahramanlığı ve Hatem et-Tâî’nin cömertliği gibi mana bakımından mütevatirdir. Teferruatla ilgili olan haberi ahad ise, recmin tanımı ve özelliklerini açıklama mahiyetindedir. Recmin aslına gelince, bunda şüphe edilecek bir durum sözkonusu değildir.”

.......

[15] Hadisin metninde geçen "hacer" kelimesi, "taş" anlamına geldiği için, bazı fıkıhçılar, hadisi; "zina edene de taşla öldürülme vardır" şeklinde anlamışlardır. Yalnız bu anlam, hadis açısından uygun bulunmamaktadır. Çünkü her zina eden taşlanmaz. RECM cezası, bir çok şartların oluşmasından sonra verilmektedir. Hadis nesebin Hadisin nesebin tesbiti ile ilgili olması hasebiyle zina edenin çocuk üzerinde bir takım haklardan mahrum kaldığı için hadisin metninde geçen "hacer" kelimesini "mahrumiyet" şeklinde tercüme ettik.